Do Faro ó Miño

UN NOBRE COMPAÑEIRO

No prado de Lamavairo, atopei
un can vello e famento
e ollámonos
como fraternos vagamundos.

O can moía herbas menciñeiras
e abalaba cun frío arrepiante.
Coñeceu a miña gorxa rouca,
os meus pasos vestidos de pranto.
De súpeto, lambeu os méus farrapos
e aloumiñámonos como dóus samaritanos.
Dende entón, fomos
dous fideles e nobres compañeiros.
 
_______________
 
CASTIÑEIRO DO MEU LAR
 
Non sei se vives co vento
ou cos cadavres antergos,
castiñeiro groso e outo,
de ramallos cheios de versos.
 
Castiñeiro do meu lar
Cheio de sombras lizgairas,
nós, atados a grillós
e a cadeas milenarias.
___________
Titulo: Do Faro ó Miño
Autor: Xosé Lois García
Data de Edición: 1978
Edita: Edicios do Castro